Klaartje Lambrechts (°1976)
In deze tentoonstelling toont Klaartje Lambrechts haar reeks ‘Shafagh’, die ze maakte rond hedendaagse dans in Iran. Ze exposeerde deze reeks in de Iraanse Pedrami Gallery te Antwerpen in 2020. Daarnaast toont ze ook een reeks over dans ten tijde van de pandemie.
Tussen 2015 en 2019 reist Klaartje drie keer naar Iran waar al wat naar dans neigt uiterst gevoelig ligt. Onder het strikt Islamistische regime spelen veel mogelijkheden zich af in een grote grijze zone waarin niemand weet waar de grenzen liggen. De meeste dansvormen zijn er in het openbaar verboden. Ze ontmoette dansers in de drukte van Teheran, maar zocht ook de sfeer van de desolate woestijnlandschappen op. Op zandduinen, rotsen en zoutvlakten maakte ze een conceptuele reeks. De lichamen van de dansers verdwijnen volledig in de stoffen die hen omgeven. De stoffen begrenzen de dansers, een mooie metafoor voor dans en beweging in Iran.
Net na haar expositie ‘Shafagh’ werd de eerste lockdown ingezet in België, en werd ze, net als ons allen, beperkt in haar bewegingen buitenshuis. Tijdens deze periode maakte ze online contact met diverse dansers wereldwijd en besloot ze een project op te starten waarbij ze dansers in beeld bracht via Skype. Bij elke ontmoeting stelde ze hen de vraag: wat betekent dans voor jou? Ze portretteerde mensen vol passie die ondanks beperkingen bleven dansen, thuis, op hun dakterras, op het strand, de straat, in de studio. Fotograferen via Skype bleek naast een technische uitdaging vooral een boeiende reis achter het scherm.
Korte Bio
Fotografe Klaartje Lambrechts woont en werkt in Antwerpen. Ze toonde haar werk onder meer op Kunstenfestival Watou en op diverse tentoonstellingen in België, Parijs, Milaan en Londen Ze werkt als freelance fotografe voor media zoals Weekend Knack, De Standaard Magazine, De Morgen Magazine, Le Vif, Marie Claire en Feeling. Haar werk viel al meermaals in de prijzen. Zo won ze de Weekend Knack Award in 2011 en in 2012 werd ze geselecteerd voor de Sony world award ‘Art & culture’. In 2016 schreef The Guardian een artikel over haar oeuvre.
Olympe Tits (°1992)
In de fotografie van Olympe Tits vullen tegengestelden elkaar aan. Contrasterende kleuren bakenen vlakken af in de ruimte en tekenen zo figuren. De zachte textuur van een rok vlijt zich neer op de stenen vloer. Uiteenlopende elementen gaan een dialoog aan die werd veroorzaakt door contrast.
Wat we zien zijn frêle lichamen, sierlijke en ranke lichamen ook. Vaak bevinden ze zich in ongemakkelijke posities, terwijl ze er toch een nieuwe vorm in weten aan te nemen. Net als dansers dat doen, nodigen deze personages uit om naar ze te kijken. Vervolgens kijken ze niet terug: de vierde wand wordt nooit doorbroken.
De personages in de fotografie van Olympe Tits lijken ergens naartoe te willen, maar daar niet te geraken, ze reiken naar het onbereikbare. Je voelt een voor en een na in elke foto. De beweging van toen naar straks is verstild in het nu. Terwijl het personage zo overduidelijk aanwezig is, lijkt het toch weg te willen uit dat nu. Af en toe legt het zich letterlijk bij de situatie neer. Vaak raakt het verstrengeld in het decor. Het is op dat punt dat er ook humor in de beelden sluipt. De absurde humor van uit de hand gelopen nonsens werd een beeld. Het werd vastgelegd in dat eindeloos durende nu.
De wereld waarin het personage zich bevindt, is er een vol felle kleuren en doordachte composities. Vaak wordt die felheid nog versterkt door een textuur, waardoor elke kleur haast tastbaar wordt. De levendige tinten maken op die manier een belangrijk deel uit van dat universum. Alledaagse ruimtes worden er gered van hun banaliteit. Materialen transformeren er in gevoelige lijnen, ze ontmoeten het lichaam als in een pas-de-deux met hun tegenpool. Het personage is daar, op die ene plek. Oorverdovend zwijgt het ons toe.
Biografie:
Olympe Tits (Marseille, 1992) is een autodidact fotograaf, danser en choreograaf.
Olympe begon haar opleiding tot professioneel danseres aan de Koninklijke Balletschool van Antwerpen op 8-jarige leeftijd en studeerde daar af op 18-jarige leeftijd. Na die studies ontwikkelde ze zich als hedendaagse danseres aan het Koninklijk Conservatorium voor Hedendaagse Dans in Antwerpen en behaalde haar lerarenopleiding daarna. Ze danste in verschillende dansprojecten en maakte haar eigen choreografieën die op verschillende theater- en dansfestivals te zien waren. Omdat ze altijd al erg geïnteresseerd was in het maken van kunst met verschillende media zoals dans, muziek, schrijven en video, besloot ze zichzelf op 19-jarige leeftijd fotografie aan te leren. Ondertussen werd haar conceptuele werk tentoongesteld op verschillende tentoonstellingen in binnen- en buitenland. In 2016 won ze de National Belgium Award bij de Sony Awards in Londen. In 2017 eindigde ze als 2e in het tv-programma Master of Photography dat in verschillende landen op Sky Arts werd uitgezonden, hier werd ze gecoacht door o.a Steve McCurry en Martin Parr. Naast haar conceptuele werk maakt ze portretten voor theater- en dansgezelschappen alsook verzorgd ze het beeld voor verscheidene theater- en danscampagnes.
Curator
Manu Bloemen